Kiedyś spotkałem się z zaskakującą metaforą naszego umysłu. Został porównany do skaczącej małpy. Czemu ? Bo znajduje się praktycznie cały czas w ruchu. A ten ruch oznacza stałe przemieszczanie się pomiędzy trzema punktami w czasoprzestrzeni. Są to: przeszłość, teraźniejszość oraz przyszłość, czyli to, co myślimy, że ma się wydarzyć.
Małpy to bardzo reaktywne stworzenia. I cały czas zmieniają swoje miejsce, przechodząc z jednej gałęzi na kolejną, robiąc przy tym dużo zamieszania. Zupełnie jak nasze umysły. Pomijamy coś ważnego, niepowtarzalnego: ten moment, tą chwilę.
Często o tym zapominamy, gdy po raz kolejny dopada nas coś trudnego…
Przenieśmy się gdzieś na daleki wschód, gdzie wiele osób związanych jest z tradycją buddyjską.
Obfituje w wiele historii, opowieści. Prawie trzy tysiące lat to wyjątkowo bogate dziedzictwo.
Jednym z nich jest opowieść pokazująca, jak możemy reagować na wszelkie trudne zdarzenia.
Działo się to w dżungli. Wędrowca gonił tygrys. Tygrysy biegają dwa razy szybciej, niż ludzie. Nie tylko biegają – potrafią zjadać ludzi. Jeśli tygrys jest głodny, wyostrzają się jego zmysły. Wtedy człowiek nie ma szans. Tak też było tym razem. Tygrys biegł za wędrowcem. Gdy wydawało się, że wędrowiec nie ma już szans – wydarzył się cud. Wśród szybko mijanych drzew dostrzegł studnię. Była ona tuż przy wydreptanej leśnej ścieżce. Pomyślał, że jest to dla niego szansa, bo wszak tonący brzytwy się chwyta. Zmienił kierunek ucieczki i zdesperowany wskoczył do studni. Radość z manewru, który wydawał się skuteczny nie trwała długo. Po ułamku sekundy zauważył, że studnia była sucha, a na jej dnie znajdował się wijący się, ogromny czarny wąż.
Czytaj dalej „Wąż i tygrys”
